قدم اصلی در یادگیری زبان چینی ماندرین،

فراگیری پین یین می باشد.

برای یادگیری صحبت به زبان چینی، دو مهارت را باید پرورش داد:

1. توانایی تشخیص صدا و تولید صدا زبان چینی
2. توانایی ترکیب صدا در زبان چینی

 توانایی تشخیص و تولید صداهای زبان چینی به طوری که بتوانید گفته های چینی را گوش داده و تکرار کنید.

 توانایی ترکیب صداهای چینی با نماد های آوایی تا بتوانید بخوانید، یادداشت برداری کنید یا بتوانید دنباله متون را گرفته و به خوبی بخوانید. با این حال، خسته کننده – و احتمالا بی فایده – است که سعی کنید صداها و آوا نویسی ها را قبل از اینکه قادر باشید حتی یک کلمه به زبان چینی بگویید، یاد بگیرید. پس این درس مقدماتی دارای اهداف کوتاه مدت زبان چینی و بلند مدت زبان چینی است. هدف کوتاه مدت این است که اطلاعاتی که برای یادگیری نمونه های مکالمه اولیه در درس 1 نیاز دارید را به شما ارائه دهد. و هدف بلند مدت این است که اطلاعات مفصلی در مورد صدا ها و نماد های آن ها برایتان فراهم کند، به طوری که در سرتاسر کتاب مکرراً به آن رجوع خواهید کرد.

خرید پک آموزشی زبان چینی مقدماتی

برای یادگیری زبان چینی در قدم اول شما نیاز دارید که پین یین در زبان چینی را بیاموزید ، در قدم بعدی باید بتوانید حروف را به درستی بیان کنید .

در زبان چینی هر کلمه میتواند در 5 تن بیان شود و هد کدام از تنها آن نیز معنا مخصوص به خود را دارد . برای تسلط به آواها زبان چینی نیاز است هر روز تمرین کنید .

قسمتی از درس اول کتاب آموزش زبان چینی مقدماتی

درس اول : ساختار هجاها

به‌جای اختراع اصواتی که به دو دسته صامت و مصوت تقسیم بشوند، تمام هجاهای موجود در زبان استاندارد ماندرینی شامل سه جزء اصلی هستند: مقدماتی، نهایی و تن. بخش مقدماتی که اختیاری است اولین بخش هجا است. برای مثال، در هجای “ban”، “b” بخش مقدماتی و در هجای “zhang”، “zh” بخش مقدماتی است. بخش نهایی، باقی‌مانده یک هجا است. برخی صامت‌های مقدماتی را می‌توان به‌تنهایی و بدون بخش نهایی به‌عنوان هجا به کار برد: zh، ch، sh، r، z، c و s. در این موارد، حرف “i” به “مکان‌نما” اضافه می‌شود تا بیانگر بخش نهایی خالی باشد. در نهایت، تن نیز همیشه وجود دارد.

برخی بخش‌های نهایی شامل یکی از این سه حرف می‌شوند: i، u و ü. این­ها مصوت‌هایی در بخش میانی هجا هستند که پیش از مصوت‌های دیگر در همان هجا می‌آیند. قابل‌توجه است که چنین هجاهایی به‌صورت یک هجایی نوشته می‌شوند و بنابراین باید به‌صورت یک هجایی هم تلفظ شوند. برای مثال، انگلیسی‌زبانان معمولاً به‌اشتباه “liang” را به شکل ترکیب دو هجایی “lee-lang” تلفظ می‌کنند.

زمانی که i، u و ü بخش مقدماتی نداشته باشند، به شکل y، w و yu نوشته می‌شوند. برای مثال، زمانی که بخش مقدماتی را از “liang”، “tuan” و “lu” حذف کنیم، به “yang”، “wan” و “yu” تبدیل خواهند شد.

خرید دفتر تمرین کارکتر نویسی برای نوستار زبان چینی

تن در زبان چینی

زبان ماندرین دارای 4 تن به‌علاوه یک تن خنثی (پنجم) است:

تن اول: بلند و کشیده (مانند آواز خواندن).

تن دوم: از سطح میانی شروع به افزایش می‌کند تا بالا (مانند “What?”).

تن سوم: از سطح میانی شروع به کاهش می‌کند تا پایین؛ اگر در آخر یک جمله و یا قبل از یک مکث به کار رود، بعد از آن یک افزایش لحن خواهیم داشت.

تن چهارم: سقوط تیز از بالابه‌پایین (مانند “Stop!”).

تن‌ها در یک هجا به‌صورت علائم تفکیک‌کننده در بالای مصوت نوشته می‌شوند. برای مثال، چهار تن هجای “ma” به این صورت هستند: (1) mā، (2) má، (3) mǎ و (4) mà. تن خنثی بدون هیچ علامتی نوشته می‌شود (ma). به همین ترتیب،

اعداد را نیز می‌توان مانند حروف لاتین نوشت: ma1، ma2، ma3، ma4 و ma5.

زبان ماندرین برای تن‌ها یک قاعده کلی دارد: زمانی که دو تا لحن سوم در یک ردیف داشته باشیم، اولی تبدیل می‌شود به تن دوم.

ازآنجایی‌که هیچ کلمه خاص زبان چینی در این راهنما به کار نرفته است، تن‌ها دیگر در هیچ کجای این متن دیده نخواهند شد. تمرکز ما بر روی یادگیری نحوه تلفظ بخش‌های مقدماتی و نهایی است.

یک نمونه ویدیو پین یین و تمرین تن ها

ویدیو آموزش استاد چینی زبان موجود در پک آموزشی زبان چینی مقدماتی

هر سوالی در رابطه با آموزش زبان چینی یا پک های آموزش زبان چینی ما دارید میتوانید با تماس با شماره های ما ، با کارشناسان ما مشورت کنید.